مدیریت روابط خانوادگی

مشاوره خانواده

پرسش:
خانمی گفته و پرسیده‌اند:
همسر برادرم، خانمی است فرهنگی. اوصاف نیکوی بسیاری دارد، اما اندکی مغرور است. بسیار به منزل ما می‌آید. اما دوست ندارد به خانه‌اش برویم. به تذکرهای من و خانواده‌مان حساس است. احساس می‌کنم به من حسادت می‌ورزد.
اکنون سؤال این است که چه مقدار به او احترام بگذارم؟ درباره رفت‌وآمدهای خانوادگی‌مان چه پیشنهادی دارید؟

پاسخ ما:
مدیریت روابط خانوادگی، اگرچه کوچک به نظر می‌آید، اما از مدیریت یک وزارتخانه، بزرگ‌تر است. مدیریت خردمندانه و عاطفه‌ورزانه خانوادگی، ثمره‌های نیکویی به بار می‌آورد، مدیریت ناشیانه و نامهربانانه این عرصه، نتایج تلخی را در پی دارد.
اینک این نکته‌ها را در نظر گیرید و به این راهکارها عمل کنید:
1. اوصاف نیکوی همسر برادرتان را، که گفته‌اید بسیار است، برجسته کنید و به رُخشان بکشید. این کار سبب علاقه بیشتر ایشان به شما می‌شود و اگر حسادتی هم باشد، آن را می‌زداید. نیز سبب تشویق ایشان به افزودن بر خصلت‌های نیکویشان می‌شود.
2. دیگر هرگز به ایشان «تذکر» ندهید؛ هرگز! تذکر، همان انتقاد است، در جامه‌ای دیگر. چون میانتان حساسیت وجود دارد، تذکرتان نتیجه معکوس می‌دهد.
3. به غرور ایشان کاری نداشته باشید. لازم نیست آن را بشکنید. این صفت، شاید در نظر خودشان غرور نباشد، بلکه عزت نفس باشد، که صفتی مثبت است. اگر غرور منفی هم باشد، گذر زمان و تجربه‌های روزگار، آن را خواهد شکست، به‌ویژه که به گفته شما، غرورشان اندک است. این اندک، به جایی لطمه‌ای نمی‌زند. نگران نباشید.
4. بر «حسادت» احتمالی ایشان، نام «غبطه» بگذارید، آنگاه خواهید دید که از آن لذت می‌برید؛ زیرا غبطه به شما، بیانگر وجود اوصاف پسندیده در شما است.
5. در احترام گذاشتن به ایشان، اندازه نگه دارید، که نیکو است.
اندازه نگه دار که اندازه نکوست/
هم لایق دشمن است و هم لایق دوست
نه چندان احترام کنید که سبب تحقیر شما و غرور ایشان شود، نه چنان کم احترام کنید که دلخوری افزاید.
6. درباره رفت‌وآمدهای خانوادگی‌تان؛ «شیرین روید، شیرین آیید». اینجا نیز «اندازه نگه داشتن» قاعده‌ای طلایی است.
البته واضح است که منظورمان پیشگیری از آمدن ایشان به منزلتان نیست، بلکه مقصودمان «قاعده‌مند» بودن روابط خانوادگی است. شرط خردمندی است که همه کردارمان قاعده‌مند باشد.

علی‌اکبر مظاهری
مجله "خانه خوبان"، شماره ۱۰۴، آبان 96.