پس از طلاق (۱۵)؛ امید صادق

امید صادق

 #نویسنده_و_مشاور: #علی‌اکبر_مظاهری

 بازسازی زندگی (۹)

 پس از طلاق (۱۵)

 (ادامهٔ راهکارها برای ازدواج دوباره)

۶. امید صادق

امید، دل‌مایهٔ زندگی‌ است. این عنصر پرواز، نیازی هرزمانی و همگانی است. هرگز مباد که پنجرهٔ امید، بسته شود! از آفت‌های دانه‌درشت پس از طلاق، نیز پس از رحلت همسر، کاهش امید است؛ امید به زندگی جدید، به‌گونهٔ دلخواه.
بر خود طلاقیان و همسرْمرحومان، نیز بر خانواده‌ها و اطرافیان، نیز بر معلمان و راهبران جامعه، فرض است که فتیلهٔ چراغ امید را فروزان بدارند. از کم‌نورشدن یا خاموش‌شدن آن پیشگیری کنند؛ با تلاش‌های مجاهدانه.
آفرین به مولوی! ببینید چه زیبا گفته:

باد تند است و چراغم ابتری
زو بگیرانم چراغ دیگری
تا بُوَد کز هر دو یک وافی شود
گر به باد آن یک چراغ از جا رود
هم‌چو عارف کن تن ناقص چراغ
شمع دل افروخت از بهر فراغ
تا که روزی کین بمیرد ناگهان
پیش چشم خود نهد او شمع جان

این شعر، چه زیبا است! دلربا است، حکیمانه است، مؤمنانه است.
آری؛ فروزان بادا این شعلهٔ نورخیز! هرگز خاموش مباد این مشعل شعله‌ور!
ما، در این سلسله‌نوشته‌هایمان، برخی از طلاقیان را ملامت کردیم؛ طلاق‌کاران نارواپیشه را. اکنون اما که سخن از بازسازی زندگی است، همگان را؛ چه نارواپیشگان و چه رواکاران، نیز همسرْمرحومان، خانوادگان، راهبران، مشاوران، و معلمان را به امید می‌خوانیم؛ «امید صادق».
اینک این نمونهٔ امیدبخش را ببینیم:

 ناگهان زندگی!

 از زبان مشاور

 مشاورهٔ طلاق، ازدواج، خانواده

عاطفه‌خانم، با دو فرزند، از همسرش جدا شد. طلاق‌شان روا بود. روابودنش را تأیید کردم؛ بیماری عصبی - روانی درمان‌ناپذیر آقا.
از لحظهٔ پس از طلاق، عاطفه‌خانم را به ازدواج دوباره سفارش کردم. بازگشت به همسر پیشین، ناممکن بود. سوگواری پس از طلاق هم نداشت. خانم و خانواده‌ها، عاقل‌تر از آن بودند که روان خانم را به لجن کشانند و او را به سوگواری نشانند.
در را به روی خواستگاران گشودند. نیز از طریق «راویان ازدواج»، اقدام کردند؛ همانان که در «روزنه‌های امید» نوشتیم؛ نهادهای همسریابی.
آقاناصر نیز با یک فرزند، از همسرش جدا شده بود. مشاورهٔ طلاق‌ ایشان با من نبود. به عاطفه‌خانم و خانواده‌اش گفتم که خودشان روا یا ناروا بودن طلاق آقاناصر را پی‌جویی کنند. تشخیص‌شان این شد که روا بوده است. آقا ناصر نیز از راویان ازدواج، مدد جسته بود.
و چنین شد که ناگهان یک زندگی پنج‌نفره، شکل گرفت!
الاهی شکر.

۱۸ شهریور ۱۴۰۲

ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید فضیلت های فراموش شده 3...