هدیَّتهای رمضانیَّة (۱) هدیَّت نخست: سر بر دیوار کعبه! از تفسیر کشفالاسرار میبدی، جلد ۹، سورهٔ حدید، آیهٔ ۱۶. «أَلَمْ یَأْنِ لِلَّذینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ وَ ما نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ»؛ هنگام نیامد اینان را که بگرویدند که آگاه شود و فروماند دلهای ایشان یاد و سخن خدای را و آنچه فرو فرستاد از پیغام راست درست؟! سبب توبهٔ «فضیل عیاض» میگویند که سماع این آیت بود.در بدو کار، مردانه راه زدید و بر ناشایست، قدم نهادید.وقتی، سودای عشق صاحب جمالی در سر وی افتاد و با وی میعادی نهاد. در میانهٔ شب به سر آن وعده باز شد. به دیوار بر میکشید که گوینده گفت:«الم یأن للذین آمنوا...[الآیه]این آیت، تیروار، در نشانهٔ دل وی نشست. دردی و سوزی از درون وی سر بر زد. کمین عنایت بر وی گشاده، اسیر کمند توفیق گشت. از اینجا بازگشت و همی گفت: «بلی، والله! قد آن»؛ [آری، به خدا! الآن وقت آن رسید.] از آنجا بازگشت. در خرابه شد. جماعتی کاروانیان آنجا بودند و با یکدیگر میگفتند: «فضیل بر راه است. اگر برویم، راه بر ما بزند و رخت ما ببرد.»فضیل خود را ملامت کرد. گفت: «ای بد م, ...ادامه مطلب